RESETWEEK

Ohja fruit, en ohja Tassen, en ohja kleding nog snel even wassen ohja haren weer gekamd, ruzie ‘s morgens die ontvlamt, ohja brood, en ohja trommel, weg met rustig, aangerommel.. weg met vrij en lekker los, morgen zijn we weer de klos..

Lentezoet.nl ❤️

Hoi lieve moeders van NL,

Het is alweer een tijd geleden dat ik je een tip of idee meegaf. De laatste keer was vorig jaar december! – Klinkt verder weg dan dat het is!- Ik heb deze “grap” overgenomen van mijn kinderen. Dat is niet gek; “Mensen waar je mee omgaat raak je mee besmet.” (Dat is echt zo.)

Ik voel me trouwens ook geen 40, dat ben ik in de tussentijd ook nog even geworden namelijk. VEERTIG jaar klinkt echt definitief oud. En oud voel ik me al helemaal niet. Dus is het ook niet oud. Je bent zo oud al je jezelf voelt nietwaar? Ik begeef me dus thuis tussen de jongeren, namelijk; mijn huispuber van 14 én eentje die denkt dat ze dat ook is, van 8.

Ook op mijn werk plak ik tussen de jongeren, maar dan diegene die vooral social media taal praten. Ik praat het inmiddels ook, want ik werk erin maar toch leer ik iedere dag weer bij. Als je me zoekt bij HEMA ben ik die ene die vooral reageert met veel Emojis. (OMG 🙈 Dat is een ding van mìjn leeftijd blijkbaar!) Hoe je omgaat met online haat is hier ook gevormd overigens. Bij mij was er vroeger geen online haat of waren er geen roeptoeters die jou en het bedrijf waar je voor werkte de grond in boorde. In mijn tijd nam je gewoon de huistelefoon niet op als je geen verkopers aan de lijn wilde en weigerde je het aangeboden voorgemaakte toastje in de supermarkt. Zo oud ben ik nu. Nouja, beide is er nog steeds maar een huistelefoon? Wie heeft dat nog tegenwoordig? Ik weet nog steeds het nummer waarmee ik blindelings mijn moeder belde. Ook die van daarvoor overigens. Maar haar 06 nummer ken ik niet. Wel grappig, want ik heb allebei mijn dochters mijn 06 nummer juist om die reden uit hun hoofd laten leren. 

Maar genoeg “ge-terugblik” aka #mondaythrowback hier. Wat is jouw leukste voornemen eigenlijk voor 2024? Ik zat er natuurlijk zelf over na te denken en het is mij letterlijk in de schoot geworpen. Ik was zo lekker aan het fantaseren over later. Klinkt heel raar trouwens op je 40e maar ik heb het over later – later. Als je oud bent, en misschien niet meer hoeft te werken, weet jij wat jij dan bereikt wil hebben? Ik wel. Ik wil dan beschikken over een fantastische lichte ruimte vol met schilderspullen. Dan wil ik bereikt hebben dat ik alleen nog doe wat ik écht geweldig vind om te doen. Dat is mijn hele leven al schilderen. Kliederen op doeken… heerlijk vind ik dat om te doen.

Toen ik dat aanhaalde, kreeg ik voor mijn verjaardag een cursus portretschilderen cadeau. Aangezien mijn verjaardag altijd direct start in het nieuwe jaar is dit een perfecte manier om het jaar te beginnen. Sinds die dag schilder ik iedere dag, want ik wil de nieuwe lerares vooral laten zien wat ik al kan. Zo begon ik ook aan een schilderij van mij en Sander. Ja heus. Vanaf een foto wilde ik het levensecht schilderen op een super groot doek. Ik heb er een week op gezwoegd, in een scheur gelegen over de piemelneus van Sander en mijn hekserige hoofd. Daarna leek ik op Maxima volgens de hele familie. Weet je hoe lastig het is om jezelf goed te schilderen? Het is een beetje vergelijkbaar met het kappersvak. Ik stijl en föhn iedereen fantastisch als het moet, maar mezelf doe ik voor de helft. 

Uiteindelijk is het me redelijk gelukt. Ik heb alleen ontdekt dat ik op een gegeven moment echt moet zeggen: het is goed zo. No more. Klaar nu. Dat zeg ik omdat het schilderij nu een randje paarse glitters bevat…

Daarna heb ik nog een gypsy vrouw geschilderd. Die kwam zo uit mijn hoofd op het doek. Het is zo grappig, het lijkt namelijk op een drag queen. Hele mannelijke vormen heeft ze. Dat was helemaal niet de bedoeling, maar het overkwam me. 

Daarom is zo’n cursus dus een goed idee. Ik wil leren hoe ik mensen knap op het doek krijg. Al heb ik 100 rimpels in mijn hoofd, niemand hoeft die te zien op een foto dus waarom wel op een doek? Je wil jezelf, of een ander, natuurlijk het allermooiste overbrengen. Dan hang je ‘m trots op en geniet je van je mooiste kant. Dat is mega moeilijk, die ene rimpel in je voorhoofd maakt wel jou. 

Genoeg over schilderen. Dit is dus waar ik nu middenin zit. Daarnaast gaan de kinderen weer naar school (!) en ben ik vrij om te doen en laten wat ik wil overdag in ons fijne huisje. Ik heb teksten gelezen op internet van mensen die opsommen wat ze voor voornemen hebben in 2024. Sommige lieten me wel even nadenken trouwens. Zoals een tekst over dat je je hart moet volgen, mensen moet loslaten die je bad vibes geven, alleen dingen moet doen die je echt leuk vind in 2024. Dat kan eigenlijk allemaal niet, maar ik snap de boodschap. Geen overbodige dingen doen die je niet leuk vindt, dat zou het voornemen moeten zijn. En mensen die je bad vibes geven, dat kan ook je baas zijn. Of je familielid. Kan je die zomaar loslaten zonder gevolgen waar je niet op zit te wachten? Of mensen die selfies posten in de sportschool. Superknap, ik ben, als het goed is – als jij dit hoort of leest maandag – ook weer begonnen. Niet omdat ik het als goede voornemen heb, maar omdat deze kindervakantie weer voorbij is en ik nu tijd heb om aan mijn ontspanning te werken. Het sporten zat er al lekker in.

Sporten is goed voor je lijf, hoewel afvallen vooral te maken heeft met wat je in je mond stopt ben ik achter. Maar wat ik veel fijner vind, is dat uurtje heel bewust echt voor jezelf kiezen. Lekker muziekje in je oren, de een luistert naar workout music, de ander naar meditatiedeuntjes.. Ik heb ook een keer Engelbewaarder uit een koptelefoon horen komen.. heerlijk toch! Meezingen mag zelfs. Als je maar niet gaat lopen bellen op je fiets. Wat heb ik daar een hekel aan zeg. Hele gesprekken hebben mensen soms met collega’s over die andere collega, en dan dat nare -veel te harde- lachje erbij. Bleh. Of, mensen die met zijn tweeën komen sporten en niet ophouden met kletsen. 

Er is een stelletje, echt 20 jaar ouder dan dat ik ben, en die komen iedere ochtend hun appartementje uit boven de sprtschool. Daar zit namelijk een heel groot appartementencomplex. Ze lopen samen naar binnen en dan is die mevrouw al aan het kletsen. Ze stopt niet, zelfs niet als ze haar armen de lucht in gooit op standje niks op het trainingsapparaat wat ik eigenlijk wil gebruiken. Die man zegt alleen maar: mmummmhumhum. Vreselijk. Soms staat ze ook op en gaat ze naast hem staan terwijl hij zijn buikspieren traint, ziet er hilarisch uit. Zij helemaal verhit in gesprek terwijl hij met zo’n verbeten gezicht probeert te luisteren. En dan loopt ze weer kletsend met hem naar buiten. Ik zou gek worden. Ik word namelijk al gek dat uurtje in de sportschool als ze er is. Dus moet ik gewoon nooit meer mijn oortjes vergeten.

Na het sporten voelt het altijd fijn. Dat is eigenlijk vooral de reden waarom ik ga. Na het sporten ben je moe, maar dan voelt je hoofd zo lekker. Je voelt trots omdat je bent gegaan, of je nou wel of niet alles gegeven hebt. Je voelt je opgeruimd, wakker, schoon want na het sporten ga je lekker douchen. Daarna ga ik dan fris en fruitig achter de computer zitten om te werken. Of ik ruim het huis op.

Dat laatste is een dingetje op het moment.

Eigenlijk heb ik ieder jaar december het idee dat ik het huis moet opruimen van links naar rechts, overal, op en onder… om zo op die manier opgeruimd het nieuwe jaar in te gaan. Deze keer is dat volledig mislukt en is er juist meer bijgekomen. Heel wat meer pannen, meer servies, glazen, dekentjes, kleding, speelgoed, verf, schilderijen, bloemen, planten, voorraad, verzorgingsspullen.. Het is te gek voor woorden soms wat hier in huis te vinden is. Nou is het fijn om dingen te hebben die je misschien ooooooit eens nodig hebt, maar je weet dat mijn advies altijd is: is het iets wat je mooi vind, nodig hebt en gebruikt? Dan houd je het. Is het iets wat er gewoon staat te staan mag het weg. Nou, ik heb dus heel wat dingen die hier gewoon staan te staan.

Een broodmachine die ik vol met liefde gebruikt heb maar waar het deeghaakje van mist die niet meer te krijgen is. Oude borden die ik supermooi vind maar overal is een stukje vanaf, ik heb ze nu in het kastje onderin gezet maar daar staan ze nu omdat we ze gebruiken als verfbordjes. Is dat nodig? Nee. 

Dan heb ik nog een flinke voorraad in de badkamer staan aan haarspullen waar we heel wat niet eens van gebruiken. We hebben kleding in de kasten gepropt wat niet meer gedragen zal worden omdat er een kersttakkie op staat. Als ik kijk naar de sokken, is de helft eenzaam. Er staan nog kerstmokken in de kast, er hangen nog kerstballen aan mijn lamp – zag ik net- , de bedden moeten worden verschoont, alles moet grondig worden schoongemaakt na al dat gebinnenhang en ik moet de weekboodschappen nog doen.

Ik word, merk je, niet heel blij van dit gedeelte waar ik verantwoordelijk voor ben momenteel. Dat is echt anders geweest, en dan refereer ik naar november vorig jaar. Eindelijk, na weken die oneindig leken te duren, is er tijd voor sporten, is er tijd voor ongestoord werken maar ook tijd voor het huishouden doen terwijl de kinderen niet thuis zijn.

Het zijn grootste plannen als je dat zo opsomt overigens. We hebben niet zoveel tijd op een dag onder schooltijd. Hoe ik het doe is mijn dochter om 8 uur op de fiets naar school brengen. Dan stop ik op de terugweg bij de sportschool, sport ik als het lukt een uurtje, maar soms is dat maar een half uurtje als ik om 9 uur moet beginnen. Daarna vlieg ik onder de douche, werk ik met krulspelden in volledig vanuit huis en dan heb ik vaak maar een uurtje tussendoor of daarna om iets aan het huishouden te doen. Soms is het alleen de vaatwasser uitruimen en de was ophangen, maar een andere keer bereid ik me voor op een middagje uitzoekwerk. Dat doe ik dan als de kinderen thuis zijn. Zoals de kledingkast leeggooien en opnieuw inruimen, de keukenkastjes uitzoeken, badkamerspullen ordenen. Het komt weinig voor dat ik dan afgeleid word omdat ik me niet focus op het hele huis, maar op 1 doel. Het hele huis in één keer ordenen is niet te doen, daar worden alleen programmamakers blij van. En let wel, die maken gebruik van een compleet team. Ik doel op het geweldige programma: “Je huis op orde”. Goede timing om het nu uit te zenden overigens, ik smul ervan. Dan valt het hier wel mee.

Maar daarnaast moet je je dus ook goed voorbereiden. Zoals bijvoorbeeld weten wat met je de kleding doet van kerst. Je kan het ergens anders neerleggen, maar dan neemt het dus ergens anders ruimte in. Heb je die ruimte wel? Misschien kan je gebruik maken van die handige vacuüm zakken, zodat het kleine pakketjes worden bijvoorbeeld. Ik ben wel voorstander van die truien bewaren, want ze hebben ze maar zo kort aan. Een keertje op school bij de kerstviering, of op foute kersttruiendag. En die mooie fluwelen jurkjes, die mogen niet weg natuurlijk ❤️ Maarja, om ze nou op school te dragen is ook een beetje gek, dus wat wordt dan de juiste plek? 

Ik doorloop dus van te voren vanalles. Waar breng ik de rommel heen die we niet meer gaan gebruiken? Wil ik het verkopen of doneren? Wat doe ik met de dingen die kapot zijn, kan ik die gewoon weggooien of liever niet? Wat mijn grootste tip ooit is geweest is dat je in de kasten alleen de dingen bewaard die je gebruikt en nodig hebt, al het andere verzamel je en beoordeel je daarna. Dus wij gebruiken geen 50 borden in de keuken, maar zetten daar 10 borden neer en het andere zet ik even apart. Net als de mooiste mokken, de fijnste glazen, de goede bekers, die gaan terug. De rest zet ik dan even op de keukentafel. 

Wil ik het bewaren? Vind ik ze mooi? Gebruik ik ze nog? Als daar 3 ja’s uitkomen krijgen ze een nieuwe vaste plek. Maarja, waar he? Ik begrijp nu op mijn veertigste ineens het nut van die servieskast in de woonkamer bij mijn schoonouders. 

Ik benoem deze week officieel tot ResetWeek. De week waarin ik dus aan de slag ga met herpakken, aanpakken, mouwen opstropen en doen. Sporten, werken, huishouden .. here I come. Oh, en schilderen, veel schilderen ❤️

Hier ben ik, groetjes!

Claire