Ze zijn moe | dag 2

Oef, het lijkt alsof we een wedstrijd aan het spelen zijn hier in huis. Wedstrijdje: wie kan het beste doen alsof ze niet moe is? Ik win, want niemand denkt aan een moeder die moe is op dag 2 van de eerste week naar school na de zomervakantie, toch?

Mijn kinderen zijn doodop van alle nieuwe indrukken, maar ik sleep ze er doorheen. Ik wek ze net wat vroeger dan normaal zodat ze goed wakker naar school kunnen vertrekken. Ik lees ze ‘s avonds nog een extra verhaaltje voor zodat ze goed kunnen slapen. Ik ben deze week weer begonnen met werken en combineer dat met een persoonlijk afval- sportprogramma, waardoor ik net wat extra energie als normaal gebruik, maar joh. Hè?

Zij zijn moe, dus ik ben er voor ze.

Ik vang de twijfels en tover ze om in zekerheid. Ik breng ze weg, haal ze op, neem vandaag toch wel dat extra speelkameraadjes mee van school en zorg voor gezelligheid. De wasjes worden gedraaid op de meest onwaarschijnlijke momenten want: ik MOET morgen die broek aan. En natuurlijk kook ik weer zodat die vitamientjes worden ingenomen. Schijf van vijf, allesss.

Zij zijn moe, dus ik ben er voor ze.

Ik rek die avonden nu net wat te lang merk ik. Ik vind het nu zo lekker, ‘s avonds. Het begint op tijd, zo rond 21uur en eindigt, dus nu, te laat. Te laat is rond 12 uur. Dat lijkt voor sommigen nog op tijd, maar ik slaap dan maar 5,5 uur. Als ik al meteen kan slapen. En dat is niet slim. Dat gaat tegen al die Mamalistische principes in. Ik weet het. Maar ik wil ook mijn mamatijd. Weet je nog?

Het begon allemaal met die Mamalistische ochtenden. Die ochtenden zijn nu UTOPIE. Want, wil ik een uur eerder opstaan zou dat betekenen dat ik om 5 uur, of half 6 mijn bed uit moet. Tussen 6 en half 7 is hier namelijk ontbijt. De regel waar iedereen zich aan moet houden. Die we driedubbel overlegd hebben, goed doordacht en besproken hebben. Dat kan ik nu echt niet meer veranderen. Dat wil ik ook niet.

Dus ben ik deze week net even zoals al die andere moeders mijn avonden aan het rekken. Tegen beter weten in, maar .. het voelt zo fijn. Het moet even landen allemaal merk ik, deze eerste schoolweek.

En, zij zijn moe, dus ik ben er voor ze.