Back 2 School | DAG 1 

Hoi lieve MAMA 

Leuk dat je er weer bent. School is weer begonnen. Wat een… tja.. Hoe zullen we het noemen? Rust? Niet echt hè? Overzicht, dat wel. Wat een overzicht!  

Er ligt geen troep als je je 10 minuten omdraait nadat je hebt opgeruimd. Alle glazen, borden, schaaltjes en bekers blijven gewoon in de keukenkast staan, schoon. De bedden blijven strak gedekt. Het speelgoed blijft in de slaapkamers en de vloer blijft overdag leeg en netjes. Op de bank kan je gewoon weer zitten en de TV mag weer op standje radio of TLC. En, mooiste gedeelte: je hoort niet de hele dag MAMAMAMAMAMAMAMMAMAMAMAMAMMAMAMAMAMMAMAMAMAMMAMAMAMAMA

Man. Wat een … overzicht. Rust kan ik het gewoon nog steeds niet noemen.  

Vanmorgen was het om 5 uur al feest, want… Spanning voor die eerste nieuwe schooldag. Weg dat rustig wakker word – momentje voor mezelf. Mijn Mamalistische ochtend viel compleet in duigen. Het ontbijtcircus in de ochtend, de lunchboxen die gevuld moeten worden. De drinkfles (niet deze!), de kleding, de schoenen, de wel-of-geen-jas-discussie. Waar zijn mijn sleutels? Hoe zit mijn haar? Hoezo moet ik zelf naar school fietsen? Moet mijn zadel niet hoger?

Dan het drukkere verkeer in de ochtend, de net-uit-bed treinreizigers die rennen over het station waardoor je weer zo’n lekkere uitwijkmanoeuvre mag maken (met je kind als een kuiken achter je aan fietsend – die dan ook zo’n lekkere uitwijkmanoeuvre maakt en daardoor net niet valt. Hartverzakking.) Hijgend aankomen op het schoolplein waar je blijkbaar veel te snel naar toe bent gefietst want de deuren zijn nog dicht. Vervolgens al die frisse, super bruinverbrande, ouders in kantoorkleding te woord staan. Je kind uitzwaaien. Dan toch weer een schuldgevoel want, ja, het is wel groep 5 maar ging ik niet te snel weg bij dat aapjes-kijken raam? Ik zie altijd de luizenmoeder film voor me, waarin Juf Ank de kindjes naar de aapjes (de ouders) laat zwaaien. Dan ben ik die ene blonde aap die net iets te lang zwaait, dat wil ik graag voorkomen. Maar toch even dat kleine “Oef, daar zit ze dan. Mijn kleine grote meid. Groep 5. SLIK.” – momentje beleven in je uppie.  

Vervolgens met mijn sportband-sleutels om mijn nek fanatiek de sportschool in. Rondje op de circuitbaan, kwartiertje cross trainen (jaja) en dan hop naar huis. Daar is nog altijd die oudste dochter die besluit de hele wereld te videobellen terwijl ik probeer onopvallend naakt achter haar door te rennen omdat ik te snel mijn kleding in de was heb gegooid. Volgens mij is dat gelukt zonder te zijn gezien overigens. Douchen, aankleden, te veel make-up opgedaan – want ik wil ook zo bruin als die ouders op het schoolplein zijn, ondanks het hondenweer de afgelopen weken-. Werken. Werken. Had ik al werken genoemd? Man die ineens thuiskomt na de lunch, even gezellig op visite, wat echt heel leuk is maar soms gewoon niet handig tijdens – ik noem maar wat – thuiswerkuren onder schooltijd. Dan blijkt dat hij nu langskomt omdat hij die avond moet doorwerken. Dus, samen met de auto kind opgehaald, fiets achterin, fiets teruggebracht naar huis. Dan weer samen boodschappen doen. Niet echt het ideale uitje voor een groep vijf’er die eigenlijk doodmoe is van die eerste dag school, maar overleefd. Vervolgens komt oudste dochter met haar ziel onder haar arm weer thuis. Nieuwe klas. Gedoe. Gekook. Wat coachgesprekken met dochter gehouden. Opruimen. Afwas doen. Opruimen want die kopjes, bordjes en bekers staan ineens weer overal. Hond uitlaten…

Ineens leek het vorige week rustig. 

Maar, het is nu half 8 als ik dit op papier zet en het mooie is… over een half uur gaat die kleine douchen en naar bed. Om half 9 lees ik haar voor uit haar vertrouwde boekje en gaat ze slapen. Dan door naar de oudste die om half 9 onder de douche staat. Om 9 uur gaat ze nog een half uurtje in bed lezen of chillen. Dat betekent dus lieve mama’s dat ik eindelijk, ja eindelijk, vanaf 9 uur kan kijken op tv wat ik wil. Dat ik dan mag chillen op de bank. Dat is de hele vakantie niet echt gelukt rond dat tijdstip. Iedereen was wakker tot, nouja, 22 uur ongeveer? En als het lukte, kwam er altijd eentje zuchtend meekijken. Alsof ik ze dwong naar B&B vol liefde te kijken, of naar een jaar van je leven wat nu is afgelopen en ik denk dat dat de reden is dat ik nu ineens tijd heb om deze blog te schrijven haha. Niemand kon slapen, althans, niet op tijd. Er was steeds wat. Tot gisteren aan toe!

Maar, vanmorgen om 5 uur was iedereen overactief en dat betekent dat ze nu echt wel moe zijn. En door mijn nieuwe regel kan het niet anders dan morgen weer hetzelfde gaan. Tussen 6 en half 7 is er iedere ochtend van maandag tot en met vrijdag, ontbijt aan tafel. Want, dan hebben ze wel 1,5 uur om zichzelf klaar te maken. Dan kunnen ze nog even SIMS4 spelen. Nog even wakker worden, een filmpje kijken. Uitgebreid douchen, haren vlechten, tassen inpakken, veters strikken noem maar op. Die regel is nu vast, er kan niemand meer onderuit. Ook ik niet, maar ik ben een ochtendmens dus vind dat heerlijk. 

Overzicht dus. Iedereen weet hoe laat ze uit bed moeten. Iedereen weet hoe laat ze op school moeten zijn. De familieplanner hangt in beeld op de koelkast. De jongste weet wanneer ze met vriendinnen kan afspreken, de oudste weet hoe laat ze thuis word verwacht en mijn lieve partner weet exact wanneer ik moet werken of ga sporten. Er is dus geen speld meer tussen te krijgen. Ik weet wanneer ik mijn momenten van rust heb, ook niet onbelangrijk.  

Wat een … overzicht dus. Rust kan ik het niet noemen.